babalar günü...

babalar günü,benim için hiç bir önem teşkil etmeyen günlerden biriydi.
tüketim çılgınlığına destek vermek adına tasarlanmış,anneler günü,
sevgililer günü gibi anlamsız günlerden biriydi bu güne kadar.
bugünse hislerim biraz daha farklı.modern dünyanın gürültüsü,
debdebesi o kadar hissizleştirdi,sağırlaştırdı ki çoğumuzu
sahip olduklarımızın farkında bile değiliz.
eskiden yerli malı haftası kutlanırdı okullarda hala varmı bilmiyorum.
evimizde her zaman var olan,görmeye alıştığımız sıradanlaşan nimetlerin
aslında ne kadar kıymetli olduğunun farkına varırdık.
şimdi bu özel günlerde böyle oldu ,sağırlaşmış,körleşmiş ruhlara bir farkındalık oluşturuyor sanki.
yanlış anlaşılmasını da istemem,hala bu bir güne sıkıştırılmış günlerden,maddi hediyelerle gönül almaya çalışmalardan haz etmiyorum.
ama sağırlaşan,körleşen ruhlara bir farkındalık kattığı da kabul edilmesi gereken bir gerçek.
ben bile bugün sıkça babamı düşündüm.gözlerim yaşardı,içim sızladı.babamın varlığı alışkanlığa dönüşmüş içimde.baba nimetinin kıymetini bilmiyormuşum,dua bile etmiyorum artık yeterince babama.öyle ya en güzel hediye dua değilmidir.üstüne birde beğenmiyor,eleştiriyorum babamı.oysa,herkes doğduğu yatağı bilmeli,inkar etmemeli,güzelleştirmeli,anne-baba senin yargılama dua et demişti ablam.
annemin babamın nimet sayılan varlığı öyle kaybolmuş ki içimde,rızalarını kazanmak için çaba bile sarfetmiyorum.oysa biliyorum ki Rabbin rızasının hemen ardında ana-baba rızası.
babamı andım dedim ya bugün,bir dolu anı canlandı gözümde ama üzücü hatıralar silik kaldı hep.onlar aklıma geldiği anda hemen gülümseten başka bir anının kapısı açıldı şükür.sevmek böyle bişey galiba.
Rabbim ana-baba nimetinin farkına vardırsın,anne ve babama ve cümle Muhammed(sav) ümmetine,
bizlere hidayet nasip etsin,yolundan ayırmasın inşaallah...
hepimize peygamberlerin babası hz.İbrahim(as)gibi dua eden
bir gönül nasip etsin inşaallah...
kaybetmeden varlıklarının kıymetini bilelim inşaallah.
ve bolca dua edelim onlara,kendimize.
maddi hediyeler kalıcı değil anlık sevinçler katar insanın yaşamına.
dua ise ebedi,sonsuz bir hediye.
hele bir de evladın yanık gönülle,sevgiyle babasına dua etmesi,
babanın da içtenlikle evladından razı olup duasına muhabbetle
karşılık vermesi dünyada ki cennet tadlarından biridir herhalde.
özel günlere karşılığım devam ediyor hala..
Rabbim hepimize uyanık ve farkında bir gönül nasip etsin inşaallah...


  Hayatta Ben En Çok Babamı Sevdim

karaçalılar gibi yerdenbitme bir çocuk
çarpı bacaklarıyla- ha düştü, ha düşecek...
nasıl koşarsa ardından bir devin,
o çapkın babamı ben öyle sevdim.
bilmezdi ki oturduğumuz semti,
geldi mi de gidici hep, hepp acele işi!..
çağın en güzel gözlü maarif müfettişi,
atlastan bakardım nereye gitti,
öyle öyle ezber ettim gurbeti.
sevinçten uçardım hasta oldum mu,
40'ı geçerse ateş, çağ'rırlar istanbul'a.
bir helallaşmak ister elbet, diğ'mi, oğluyla!
tifoyken başardım bu aşk oy'nunu,
ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu.
en son teştifine çıkana değin
koştururken ardından o uçmaktaki devin.
daha başka tür aşklar; geniş sevdalar için
açıldı nefesim, fikrim, canevim.
hayatta ben en çok babamı sevdim.
                                    Can Yücel